วันที่สองในฮ่องกง

17 ก.ค 2550
ตื่นแต่เช้ามากินอาหาร ที่ร้านอาหารหน้าหอพัก ด้วยความงุนงง เพราะยังเช้าอยู่ ในราคานักศึกษา ประมาณ 15 -20 เหรียญ ก็ตกประมาณ 60-100 บาทไทย เป็นอะไรที่เหมือนมาม่าต้มกินเองบ้านเรายังอร่อยกว่า ต่อจากนั้นมาช่วยริชาร์ดเตรียมโบรชัวร์ เพื่อการนำเสนอpaper เรื่อง study tour ของมะขามป้อม แล้วเดินทางไปงุนงงต่อที่ hongkong acadany of performace เป็นสถาบันการแสดงขนาดใหญ่ของที่นี่ ตึกข้างๆเป็น hongkong art museum เป็นตึกหลายชั้นที่บรรจุโรงละครขนาดเล็ก โรงคอนเสิร์ต แกลลอรี่ ต่างๆนานา ไว้ให้ประชาชนพัฒนารสนิยม แหมน่าอิจฉาจริงๆ
กลับมาที่ apa เป็นสถาบันการแสดงทุกชนิด ตั้งดนตรี หนัง ทีวี ดนตรี ละคร ไว้ให้เยาวชนตี๋หมวยได้เล่าเรียนเกี่ยวกับศิลปะการแสดง เห็นเด็กวัยรุ่นแบกอุปกรณ์ดนตรีเดินท่อมๆมาซ้อมดนตรี แล้วให้นึกถึงบรรยากาศที่วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ศาลายา
ต่อจากนั้นเป็นการนำเสนอ ผลงานที่น่าสนใจของนักละครจากทั่วโลก เป็นเหมือนห้อง Mini workshop จัดในช่วงเวลาทุกครึ่งชั่วโมงตั้งแต่ 3.45 - 5.45 น เป็นเวลาที่เรียกว่า academic สำหรับการนำเสนอเรื่องราวของคณะละคร ที่น่าสนใจรวมทั้งองค์กรศิลปะจากทั่วโลก ห้องที่ริชาร์ดนำเสนอ คือ STUDIO 6 เป็นห้องเรียนเล็กที่คนฟังเต็ม ประมาณ 20 คนเห็นจะได้ ได้ยินภายหลังว่าบางห้องมีคนฟังแค่คนเดียวก็มี เพราะคุณเธอเล่นเปิดห้องพร้อมกันประมาณ 20 ห้องเห็นจะได้ คนก็เลยงุนงงว่าจะไปเรียนที่ห้องไหนดี การนำเสนอก็สั้นมากแต่สามสิบนาที กำลังได้ที่ก็ต้องหมดเวลาให้กับ lecturer คนต่อไปเสียแล้ว
เสร็จจากนั้นก็แบกตูดมาที่โรงละคร CATTLE DEPOT เพื่อเล่นละครเป็นวันแรก มาถึงก็เกิดอาการเหนื่อยอ่อน เจอเพียว เอ๊ด และพี่ตั้วกำลังโซ้ยข้าวหน้าเป็ดอยู่ที่ร้านอาหารแถวนั้นพอดี พวกเราก็เลยเข้าไปเนียนด้วยคนละชาม อิ่มกันละสิ
เดินมาถึงโรงละครก็ค่ำแล้ว เตรียมตัวเล่นรอบแรก การแสดงเรื่องแรกชื่อ Story of Mona จากปากีสถาน เป็นการแสดงง่ายๆที่ดูเหมือนหนังอินเดีย ว่าด้วยเรื่องการกดขี่ทางเพศของสังคมพื้นบ้านปากีสถาน ที่บังคับลูกสาวให้แต่งงานตอนอายุ 14 ทั้งๆที่เธออยากไปเรียนร้องเพลงในเมือง จนเธอก็เกิดอาการพยศ ไม่ยอมรับการคลุมถุงชน จนปู่และพ่อของเธอ ตีเธอจนบาดเจ็บ แล้วบังคับให้เธอแต่งงาน เธอแผลงฤทธิ์ในวันแต่งงาน จนโดนตีจนตาย เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงในสังคมปากีสถาน จบเรื่องผู้กำกับหญิงชาวอิสราเอล ออกมานำกระบวนการforum theatre จนจบรายการจึงเป็นรายการของเรา คนดูเต็มโรง วันนี้จังหวะยังไม่ค่อยดี เหมือนกับค่อนข้างตื่นเต้น กับการแสดงรอบแรก แต่ผู้ชมก็มาให้กำลังใจกันคับคั่ง เล่นไปจนสุดท้ายก็ประสบความสำเร็จพอสมควร เจอไอ้แมน เพื่อน bigwind สมัยนานมากแล้ว มันยังบ้าเหมือนเดิม เสร็จเก็บของก็เลยกลับบ้านด้วยความอ่อนเพลียอย่างแรง